بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت!

وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ

و هر گاه نشانه و معجزه‌اى را ببينند روى گردانده، مى‌گويند: «اين سحرى مستمر است»!

وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ

آنها (آيات خدا را) تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند؛ و هر امرى قرارگاهى دارد!

وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فِيهِ مُزْدَجَرٌ

به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا و امتهاى پيشين) به آنان رسيده است!

حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ

اين آيات، حكمت بالغه الهى است؛ اما انذارها (براى افراد لجوج) فايده نمى‌دهد!

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِليٰ شَيْءٍ نُكُرٍ

بنا بر اين از آنها روى بگردان، و روزى را به ياد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناكى دعوت مى‌كند (دعوت به حساب اعمال)!

خُشَّعاً أَبْصارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ كَأَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ

آنان در حالى كه چشمهايشان از شدت وحشت به زير افتاده، همچون ملخهاى پراكنده از قبرها خارج مى‌شوند،

مُهْطِعِينَ إِلَي الدَّاعِ يَقُولُ الْكافِرُونَ هٰذا يَوْمٌ عَسِرٌ

در حالى كه (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى اين دعوت كننده گردن مى‌كشند؛ كافران مى‌گويند: «امروز روز سخت و دردناكى است!»

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنا وَ قالُوا مَجْنُونٌ وَ ازْدُجِرَ

پيش از آنها قوم نوح تكذيب كردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند: «او ديوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد.

فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

او به درگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شده‌ام، انتقام مرا از آنها بگير!»

فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ

در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پى در پى گشوديم؛

وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَي الْماءُ عَليٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ

و زمين را شكافتيم و چشمه‌هاى زيادى بيرون فرستاديم؛ و اين دو آب به اندازه مقدر با هم درآميختند (و درياى وحشتناكى شد)!

وَ حَمَلْناهُ عَليٰ ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ

و او را بر مركبى از الواح و ميخهايى ساخته شده سوار كرديم؛

تَجْرِي بِأَعْيُنِنا جَزاءً لِمَنْ كانَ كُفِرَ

مركبى كه زير نظر ما حركت مى‌كرد! اين كيفرى بود براى كسانى كه (به او) كافر شده بودند!

وَ لَقَدْ تَرَكْناها آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما اين ماجرا را بعنوان نشانه‌اى در ميان امتها باقى گذارديم؛ آيا كسى هست كه پند گيرد؟!

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

(اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود؟!

كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند؛ پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ

ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم ...

تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ

كه مردم را همچون تنه‌هاى نخل ريشه‌كن شده از جا برمى‌كند!

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود!

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ

طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تكذيب كردند،

فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

و گفتند: «آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود!

أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ

آيا از ميان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است!

سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ

ولى فردا مى‌فهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است!

إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ

ما «ناقه» را براى آزمايش آنها مى‌فرستيم؛ در انتظار پايان كار آنان باش و صبر كن!

وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ

و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يك روز سهم ناقه، و يك روز براى آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند!

فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطيٰ فَعَقَرَ

آنها يكى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را) پى كرد!

فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَ نُذُرِ

پس (بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود!

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ

ما فقط يك صيحه [صاعقه عظيم‌] بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگى بصورت گياه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپايان (در آغل) جمع‌آورى مى‌كند!

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود؟!

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ

قوم لوط انذارها (ى پى در پى پيامبرشان) را تكذيب كردند؛

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ

ما بر آنها تندبادى كه ريگها را به حركت درمى‌آورد فرستاديم (و همه را هلاك كرديم)، جز خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان داديم!

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ

اين نعمتى بود از ناحيه ما؛ اين گونه هر كسى را كه شكر كند پاداش مى‌دهيم!

وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ

او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شك داشتند!

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد؛ ولى ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاى مرا!

وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ

سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پايدار و ثابت به سراغشان آمد!

فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ

(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاى مرا!

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ آيا كسى هست كه متذكر شود؟!

وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ

و (همچنين) انذارها و هشدارها (يكى پس از ديگرى) به سراغ آل فرعون آمد،

كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ

اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا!

أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ

آيا كفار شما بهتر از آنانند يا براى شما امان‌نامه‌اى در كتب آسمانى نازل شده است؟!

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ

يا مى‌گويند: «ما جماعتى متحد و نيرومند و پيروزيم»؟!

سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ

(ولى بدانند) كه بزودى جمعشان شكست مى‌خورد و پا به فرارمى‌گذارند!

بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَ السَّاعَةُ أَدْهيٰ وَ أَمَرُّ

(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است!

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ

مجرمان در گمراهى و شعله‌هاى آتشند،

يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَليٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ

در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده مى‌شوند (و به آنها گفته مى‌شود:) بچشيد آتش دوزخ را!

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

ته ما هر چيز را به اندازه آفريديم!

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن!

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم؛ آيا كسى هست كه پند گيرد؟!

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

و هر كارى را انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است،

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند،

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر!